Ήλπιζα πως μέσα στο Δεκέμβρη θα βρω μια δουλειά εποχιακή μπας και βγάλω τα σπασμένα.Μήπως έτσι καταφέρω να βγάλω τώρα στις γιορτές λίγα χρήματα, γιατί έχω απελπιστεί να ψάχνω για σοβαρή δουλειά. Τώρα που τα καταστήματα έχουν συνεχές ωράριο και είναι ανοιχτά και τις δύο Κυριακές σκέφτηκα πως κάτι θα υπήρχε. Προσπάθησα σκληρά, γυρίζοντας μαγαζιά και τηλεφωνώντας σε φίλους και γνωστούς. Μάταιη η προσπάθεια.
Συνέλαβα τον εαυτό μου προχθές, χαζεύοντας μια βιτρίνα, να κοιτάζω με μίσος τους πωλητές που ήταν μέσα στο μαγαζί. Αυτοί τα κατάφεραν.....
Η παραπάνω ιστορία είναι από το ημερολόγιο του ανέργου. 1.500.000 άνεργοι, αντίστοιχα άλλες τόσες ιστορίες με κραυγές αγωνίας, απογοήτευσης και απελπισίας. Δεν γνωρίζω πόσο καιρό είναι άνεργος. Πάντως δεν υπάρχει σοβαρή ή αστεία δουλειά. Η εργασία είναι εργασία. Σέβομαι περισσότερο απ΄ όλα τα επαγγέλματα αυτό του σκουπιδιάρη, βαρέο κι ανθυγιεινό.
Αντίστοιχα αποτελούν φρούδες ελπίδες τα περιβόητα προγράμματα του ΟΑΕΔ, μερικών χιλιάδων θέσεων πεντάμηνης διαρκείας. Αναφέρομαι στα γνωστά πολιτικά ημίμετρα για την ανάσχεση της ανεργίας, καθώς μετά τη λήξη τους οι προσωρινά απασχολούμενοι θα επιστρέψουν στο γνώριμο εφιάλτη της ανεργίας.
Το χριστουγεννιάτικο ωράριο, ακόμη κι αν τα καταστήματα ήταν ανοιχτά τις 52 Κυριακές , δεν συνεπάγεται και δημιουργία νέων θέσεων όταν η αγοραστική δύναμη είναι ανύπαρκτη.
Η κατακλείδα ενός κειμένου πάντα μένει. Ένιωσε ο εν λόγω άνεργος μίσος για αυτούς που τα κατάφεραν. Προβληματίστηκα πόσο θα διαρκέσει η διχόνοια μεταξύ των Ελλήνων, των ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων, των ανέργων και των εργαζομένων.
Για να δημιουργηθεί ένα αλισβερίσι χρειάζονται τουλάχιστον δύο άτομα. Το θέμα είναι ποιος είναι ο έμπορος, ποιος ο πελάτης κι αν υπάρχει λόγος εμπορικής συναλλαγής. Αναφέρομαι στις πελατειακές σχέσεις των κομμάτων με τους ψηφοφόρους. Οι πολιτικοί εξαγόραζαν την βουλευτική τους ύπαρξη με βόλεμα εργασίας στο δημόσιο τομέα. Το γνωστό ρουσφέτι. Μετά ακολούθησε ο κανιβαλισμός των πολιτικών χαρών. Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένας τεράστιος δημόσιος τομέας με πλεονάζον προσωπικό. Η επισφράγιση της υποταγής των ψηφοφόρων σε κομματικούς συνδυασμούς έγινε με τη νομιμοποίηση των θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα. Είναι περιττό να μιλήσουμε ποιο κόμμα δημιούργησε τις περισσότερες θέσεις εργασίας κι αν προσλήψεις ήταν φωτογραφικές μέσω ΑΣΕΠ.
Η κρατική μηχανή δεν είναι δυσκίνητη ή χωλαίνει εξαιτίας του πλεονάζοντος προσωπικού. Αν είχε αρθεί η μονιμότητα των υπαλλήλων ο δημόσιος τομέας θα ήταν εξίσου παραγωγικός κι ανταγωνιστικός με τον ιδιωτικό τομέα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι ποτέ δεν ελεγχθήκαν για την παραγωγικότητας τους, αντίθετα πληρώνονταν και με ομότιτλο πριμ. Οι αναρρωτικές άδειες κι οι απουσίες εν ώρα εργασίας ήταν ορισμένα από τα συνήθη φαινόμενα. Λίγο πολύ οι παθογένειες είναι γνωστές. Ένα ξέφραγο αμπέλι. Άλλωστε κι αυτός είναι ο ορισμός του δημοσίου τομέα. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού είναι ο βασικός κανόνας στον ιδιωτικό τομέα.
Σ’ αυτό το σημείο να κάνω μια παρένθεση. Παρακολουθώντας λίγο τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε πρόσφατη συνέντευξη ήταν πραγματικά αστείες οι εξαγγελίες περί αξιολόγησης του προσωπικού. Το ίδιο αστείες είναι και οι συγχωνεύσεις αρκετών οργανισμών. Να ξεκαθαρίσω πως υπάρχουν άνθρωποι εύστροφοι και λειτουργικοί, ενώ δεν διαθέτουν πτυχία και πτυχιούχοι που στερούνται λειτουργικότητας. Ένα το κρατούμενο. Ακόμα κι αν εφάρμοζαν κατά γράμμα τα κριτήρια αξιολόγησης, οι πολιτικοί ταγοί της χώρας αυτοαναιρούνται, όταν σε νευραλγικές ανώτατες διοικητικές θέσεις αξιοποιούνται πάντα οι ημέτεροι που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις ή ακόμα χειρότερα να έχουν τοποθετηθεί πρώην συνδικαλιστές. "Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι" αναφέρει η θυμόσοφη παροιμία.
Τα κακώς κείμενα είναι αρκετά. Η εύκολη λύση είναι να απολύσεις κάποιον. Η πραγματική δυσκολία είναι να καταγράψεις τα προβλήματα και να δώσεις λύσεις αποτρέποντας νέα αδιέξοδα. Μέχρι πρότινος δεν γνωρίζαμε πόσο ήταν συνολικά οι δημόσιοι υπάλληλοι. Υπάρχουν ακόμα επίορκοι υπάλληλοι και δεν έχουν απολυθεί.
Η καθίζηση σ’ όλους τους κλάδους είναι έκδηλη. Πάραυτα, η κοινωνική συνοχή έχει διασπαστεί. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι βάλλονται εναντίων των δημοσίων. Μα, υπάρχει πραγματικός όφελος; Για να επιβιώσει ο ιδιωτικός υπάλληλος ή ο ελεύθερος επαγγελματίας χρειάζεται τα χρήματα και του δημοσίου υπαλλήλου. Επιπλέον απολύσεις στο δημόσιο τομέα θα προκαλέσουν αύξηση της ανεργίας και περισσότερα λουκέτα. Πότε είχε σίγουρη εργασία ο ιδιωτικός υπάλληλος; H θέση του ήταν πάντα επισφαλής. Πολύ περισσότερο σήμερα.
Γιατί να ακούμε μόνο για απολύσεις στο δημόσιο τομέα αυτή τη στιγμή; Γιατί δεν ακούμε για άρση της μονιμότητας, απολύσεις των ημετέρων από διοικητικές θέσεις; Ίση μεταχείριση μεταξύ των πολιτών.
Μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτηρης Δασκαλόπουλος, ο θερμότερος υποστηρικτής του μνημονίου που υπέγραψε τις πρώτες μειωμένες εργασιακές συμβάσεις, αναφέρει πως "με τη δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του λαού, χωρίς να προσφέρει διέξοδο, ισοδυναμεί η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης". Το κεφάλαιο δεν αγάπησε τους εργαζομένους.
Κανονικά όλοι ενωμένοι θα έπρεπε να διαδηλώναμε χωρίς κομματικές ταμπέλες για τα αυτονόητα, για το δικαίωμα στην εργασία, τα ίδια δικαιώματα. Την μια μέρα απεργεί ο ένας κλάδος, την άλλη μέρα απεργεί και διαφορετικός κλάδος. Αλλά ο ελληνικός λαός γαλουχήθηκε με τη νοοτροπία να κατηγορεί ο ένας τον άλλον, να σπέρνει διχόνοιες. Συνδράμει και η μιντιακή προπαγάνδα στην ευρύτερη διάσπαση.
Η ομόνοια χτίζει σπίτια, η διχόνοια τα γκρεμίζει.
Υ.Γ: Χρησιμοποίησα δύο τούρκικες λέξεις, αλισβερίσι και ρουσφέτι. Και το χαράτσι τούρκικη λέξη είναι.
