Σε λίγες μέρες πλησιάζουν οι γερμανικές εκλογές. Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης ασχολήθηκαν με το debate της Μερκέλ και του Στάινμπρουκ. Οι επιδέξιοι εγχώριοι δημοσιογράφοι ασχολήθηκαν με το κολιέ της καγκελαρίου, την κακόγουστη ως αδιάφορη γραβάτα του υποψηφίου του Σοσιαλδημοκρατικών, με πόσα tweets έλαβαν κι οι δύο υποψήφιοι, το τρίτο πακέτο στήριξης που θα χρειαστεί η Ελλάδα, με τις δημοσκοπήσεις για τις ανησυχίες του γερμανικού λαού. Τόσες αναλύσεις και σχολιασμοί για να καταλήξουν σε ένα χλιαρό debate που δεν προσέφερε κάτι περισσότερο ή καινούριο για την Ελλάδα.Μέχρι στιγμής δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη μου να γίνεται αναφορά στις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο. Προφανώς, θεωρείται θέμα εκτός ατζέντας για την κυβέρνηση. Προφανώς, δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητες της. Γιατί κάποιος δεν το επαναφέρει στην επικαιρότητα;
Αναρωτιέμαι αν το μεγάλο κύμα των ελλήνων μεταναστών σε ξένες χώρες έγκειται αποκλειστικά στη δυσκολία εύρεσης εργασίας. Μήπως οφείλεται και σε λόγους γενικότερης απογοήτευσης και αθυμίας από την ήδη παρακμάζουσα πολιτική ζωή της χώρας; Τετριμμένες πολιτικές συμπεριφορές, χωρίς πυγμή και διεκδίκηση επί μειζόνων εθνικών θεμάτων. Πολιτικές χωρίς όραμα και μέλλον.
Ο διαπλεκόμενος μιντιακός αποπροσανατολισμός αναλώνεται υπέρ το δέον και περιορίζεται με τις προχωρημένες ή όχι τοποθετήσεις της Ρεπούση που τροφοδοτούν τα ακροδεξιά εθνικιστικά κόμματα, το πρωτογενές πλεόνασμα, το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, το πουκάμισο Burberry και τον σημερινό αγιασμό του Τσίπρα, τη φοροδιαφυγή και τις απεργίες των καθηγητών.
Για μια ακόμα φορά πόσο αβάστακτη αποδεικνύεται η ελαφρότητα των Ελλήνων!
