Ντροπιαστικό παγκόσμιο ρεκόρ στην ανεργία, επικείμενες απολύσεις στο δημόσιο τομέα, δυσοίωνες προβλέψεις για 40.000 λουκέτα στο επόμενο εξάμηνο, 200.000 Έλληνες μέχρι τώρα μετοίκησαν σε ξένες χώρες, όλα γνωστά και αβάσταχτα. Διαβάζοντας το άρθρο του δημοσιογράφου Nίκου Χατζηνικολάου “Εθνικός διάλογος για την ανεργία!” θα ήθελα να συμπληρώσω σκέψεις και προβληματισμούς μου.
Ένα μέτρο βραχυπρόθεσμης απόδοσης στην καταπολέμηση της ανεργίας είναι η μείωση των ετών συνταξιοδότησης. Στο τρίτο μνημόνιο ψηφίστηκε η γενική αύξηση του γενικού ορίου συνταξιοδότησης κατά δύο έτη ( από τα 65 στα 67). Πρόσφατα σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, η Ελλάδα θεωρείται χώρα συνταξιούχων. Το νέο αίμα μεταναστεύει, τα δυνατά μυαλά προσφέρουν τις υπηρεσίες σε ξένες χώρες, μια γενιά χάνεται. Οι πενιχροί μισθοί των 400 και 500 euro δεν καλύπτουν τα έξοδα αυτοσυντήρησης, δεν προσφέρονται για λύσεις στο όποιο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας ή της ανθρώπινης εξέλιξης.
Αδιαμφισβήτητα, η αστυφιλία και η ερήμωση της υπαίθρου συνέβαλαν στην αύξηση της ανεργίας. Πάραυτα, τα ποσοστά ανεργίας στην επαρχία εμφανίζονται ιδιαίτερα υψηλά. Η κρίση έχει επηρεάσει και τις τοπικές κοινωνίες. Το κόστος διαβίωσης στην επαρχία παραμένει υψηλό, λόγω των καιρικών συνθηκών και της αύξησης των τιμών στα προϊόντα, προερχόμενο από την μεταφορά και τη ζήτηση τους. Σε όλα αυτά να συνυπολογιστούν η έλλειψη υποδομών στους τομείς της υγείας και της παιδείας. Μονάδες υγείας κλείνουν και η πρόσβαση στην παιδεία για τα παιδιά απομακρυσμένων περιοχών αποτελεί καθημερινό μαραθώνιο. Σε πρόσφατη συζήτηση με αστυνομικό της τοπικής κοινωνίας που μεγάλωσα μου ανέφερε πως η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί και σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει τις παλιές ευτυχισμένες κι ήσυχες μέρες.
Εθνικός διάλογος για την ανεργία δεν μπορεί να γίνει από διπλοθεσίτες και τριπλοθεσίτες κι αναφέρομαι στους ανθρώπους των media. Εθνικός διάλογος από ανθρώπους που ενδιαφέρονται μόνο για την εξουσία είναι ανέφικτος. Δυστυχώς, η ψηφοθηρική νοοτροπία των πολιτικών της χώρας έχει εισβάλλει και βασιλεύει στον ιδιωτικό τομέα.
Mήπως, το ελληνικό κοινοβούλιο θα έπρεπε να ονομαζόταν και ελληνική γερουσία;
